دعوا... 

با شعر و قلم هزار دعوا کردم

من گفته سخن و کار بی جا کردم

این جا که تمام مردمش کورو کرند

هی داد زدند و فکر فردا کردند

گفتند که سیاه روز ما تاریک   است

بی یار بودم و هی خدایا کردم

خواستم که نگویم و دگر من نیستم

از اشک خودم بین که دریا کردم

آنقدر ز راه زندگی دور شدند

در جهل بودم ولی مداوا کردم

گفتم به دلم یکی دوتا  حرف حساب

درد دلم و بکوه و صحرا کردم

بیچاره منم اسیراین ملک شدم

مرگ خودم و بسی تمنا کردم

هر روز و شب من است یک قرن جهان