قلم بشکسته و بشکسته دلها

بگل امروز نشسته اهل دلها

قلم راه خودش گم کرده است او

که بنوشته ندارد عطر و هم بو

قلم تاریخ ها را زیر و رو کرد

بهر تاریخ خدمت بر عدو کرد

چنان قاصد بوده در طول تاریخ

بچشم اهل علمش کوفته میخ

قلم با آن قلمدانش شکسته

که دست اهل علم خویش بسته

و می خندد با اهل علم ودانا

از این رو مردمی نبود توانا

بشاهان وامیران کرده خدمت

قلم را آفریدند بهر ذلت

یکی مظلوم گفت حقم کجا رفت

قلم گفت که دودش بر هوا رفت

یکی در بند میگفت این چه عدل است

قلم گفت هر چی هست ز عقل است

یکی گفتا قلم یار که هستی

جوابش داد یار آن که مستی

ترا از بهر خدمت آفریدند

بگفتا نه خیانت آفریدند

تو کوری و نبینی کار ما را

کجا خدمت نمودم من گدا را

من و از بهر شاهان آفریدند

امیران و رئیسان برگزیدند

بروی قلب هر یک شاه هستم

دل کور و گدا را من شکستم

بروی میز هر یک باسوادم

برای خنده هستم نی که دادم

سر و سردفتران همراه من باد

ز کار و خدمتم شاهان شوند شاد

مرا عهدی است با شاهان بعالم

که من خاموشگر هر قیل وقالم

بت عیار شنیدی من همانم

دورنگ هستم و با رنگ زمانم

میان دست هر شاه جهانم

و من آشوب گردر هر زمانم

یک عهدی کرده ام با هر چه شاه است

که عمر مردم دنیا تباه است

خرابی های عالم جمله از من

خرابی میکنم در کوی و برزن

جهان را من سراپا زنده کردم

امیران را همه شرمنده کردم