مرا در کوچه رندان ندادند ره که من خردم

باین رندان بگویید هان که من حق چه کس خوردم

خودم کوچک دلم هم چون جهان است

مرااز مردی و مردان نشان است

چه کس گفته است که طفلان بی وجودند

مگر کل بزرگان طفل نبودند

کجا رفت عمرت و کل تخصص

نمیدانید که چند حرف است تفحص

چقدر بگذشت که بشناختند اتم را

چها کردند این بی شاخ و دم را

بزرگی در عمل باشد نه چاقی

بشر از این بزرگان داره داغی

تمام اصطلاحات بوده از کید

و هر انسان بود اندر پی صید

و صیدش بوده است علم و خردها

نیاسوده است دمی از دیو و ددها

بزرگی در خرد در اختراع است

از این رو عمر مردمها تباه است

بزرگی در هنر در علم باشد

به هر جا میرسد بذری بپاشد

بپرسید از همه رندان عالم

که در تاریخ چه ها کردند به ظالم

حسابی بازنکردند روی طفلان

صداقت پاکی است از کل طفلان

ز علم و تربیت طفلان سرافراز

و طفلان خوب میدانند ز هر راز

تمام این درختان از نهال است

ز دست این بزرگان قیل و قال است

اگر لطف و صفا باشد ز ماهاست

جوابی نیست و اندر سر چراهاست

جوامع ساختند این باغ و بستان

سرافرازند بهر جا بود دبستان

خرد هر جا بود هست کار و کوشش

دهد بر جهل و نادانی اش پوشش

به راه عاشقی رفتم که سوختم

ز اعمال شما ها جامه دوختم

تمام کار و کردارها ز جهل است

و کار این جهان بسیار و سهل است